4 dagen op safari!

Hallo daar!

Hier nog effe snel een berichtje van mij! Ik zal het dit keer niet zo lang maken, hahaha! Ik heb jullie al een deel verteld hoe het is om op safari te gaan in de Serengeti, alleen heb ik nu ook de Ngorongoro-crater gezien, die ook erg mooi was.

Maar bij het begin beginnen. Zaterdagavond heb ik nog heerlijk zitten chillen in Tilapia aan het zwembad en later, na een frisse duik, aan de bar. Afscheid genomen van alles in Sengerema en nu lekker met een boek op je gat met uitzicht over het Victoriameer. Van alles was ik 'voor de laatste keer' aan het doen, "laatste keer curry hier", "laatste keer zwemmen", "laatste cappucino hier", etc etc etc.
Ik moest echt even wennen aan dat ik nu niet meer een werkende was in Tanzania, maar een toerist. Een toerist, die aan het zwembad zit met z'n laptop, klaagt over een vliegje in z'n cola, en die zich vervolgens lamzuipt aan de bar. Poeh, moet ik nu ook zo zijn?!
Al die leuke dingen die op mijn pad kwamen in het weekend en die ook erg luxe waren, al die dingen kon ik goed praten met: "ik zie dit als een soort salaris voor het vrijwilligerswerk wat ik hier doe in het ziekenhuis". Maar nu ging ik dus echt de toerist uithangen, en kon ik de luxe niet echt goed praten voor mezelf. Ik voelde me een beetje schuldig dat ik zoveel dingen kon gaan doen, terwijl het gemiddelde kind hier maar 1 paar kleren heeft, laat staan schoenen. Dat er mensen in het ziekenhuis liggen te verpauperen, en ik ga lekker op reis. Een beetje moeite met loslaten dus, en gewoon accepteren dat je blank bent, met veeeeeeeeeeel meer kansen.
Marlies en Daan kwamen na het eten ook, en we hebben effe een drankje gedaan. Marlies had helemaal geen last van schuldgevoelens, maar goed, die is nu weer helemaal verliefd op Daan. Ook wel logisch dus. Uiteindelijk kwamen we Lucas en het neefje van Manjid nog tegen, was ook nog gezellig en toen zijn we voor de laatste keer naar het Lake Hotel gegaan.

En de volgende ochtend: SAFARI! Kennedy, de driver, en Christian, de kok, begonnen onze tassen op het dak te hijsen. Bij mij moest er ook nog een doos souvenirs mee, die ik niet in Sengerema op kon sturen maar alleen in een grote stad. Dan maar op de post in Moshi en lekker handig mee op safari (die doos bleek 13,5 kg te zijn, oeps...)
En dan zit je er opeens weer, in de Serengeti... Zo mooi! Die uitgestrekte stille vlakte, de geuren die in je neus prikken, de dieren die daar rondlopen in hun domein of opeens voor of naast je auto verschijnen...
Het deed me trouwens wel afvragen waarom de mens nou eigenlijk die hele natuurlijke selectie heeft gewonnen; al die beesten zijn echt zo machtig, hoezo staan wij on top of the foodchain?! Zeker toen er een mannetjes- en vrouwtjesleeuw opstonden van de kant van de weg om rakalings langs onze auto te lopen en effe een blik vol kracht te werpen op de persoon die bij het open dak een foto aan het maken was, tja, toen besefte ik wel dat ik geen schijn van kans zou maken en ben ik maar snel weer gaan zitten... Geweldige beesten die leeuwen! We hebben zelfs een leeuw met twee kleintjes gezien, schattig!
En wat hebben we nog meer gezien: weer een slapende luipaard in een boom, 5 (!) cheetahs tegelijk ( een moeder met 4 bijna volwassen jongen die met elkaar aan het spelen waren), buffalo's, heel veel olifanten, heel veel giraffen, nog veel meer soorten hertjes (die ik nog steeds niet van elkaar kan onderscheidden, maar ze huppelen erg grappig), een schildpad, nieuwsgierige stokstaartjes, zwijnen/pumba's, apen en blote-billen-bavianen, veel zebra's die met een dikke gestreepte kont de weg blokkeerden, hyena's, en ga zo maar door. Echt teveel om op te noemen en het was allemaal mooi en indrukwekkend. Alleen is een hertje op het einde van de dag stukken minder interessant dan in de morgen, hahaha!
En heb ik nou de big 5 gezien? Nou, JA dus! In de Ngorongoro-crater hebben we op een afstand de neushoorn gezien, het laatste missende beest van de killer 5! Ik moest hem wel 500 miljoen keer inzoomen met mijn camera, maar we hebben hem gezien!
De crater is veel groener en mossiger dan de Serengeti, wat met name uitgestrekte gele vlaktes zijn omringd door bossen en groene heuvels met paraplubomen. De crater is een vallei tussen de bergen en echt prachtig. Er ligt een meer in het midden en er zijn allerlei beesten te vinden. Een deel van de migratie van iets van 20.000 wildebeesten en zebra's was er en daar zijn we doorheen gereden, echt vet! Ook de roze gloed op het meer van de flamingo's was erg mooi!

We hadden ook heel stoer besloten om de eerste twee nachten in een tent te slapen en de derde nacht in een lodge.
De campsite was redelijk goed, zelfs met een (koude) douche wat me verbaasde. En alles werd voor je gedaan, we werden echt verwend met koken en tenten opzetten! Jammergenoeg had ik dus een kleine claustrofobische tent voor 1 persoon, nou eigenlijk voor een half persoon. Je kon alleen maar liggen in je coconnetje, that's it. Niet teveel bewegen, want dan raak je een zij- of bovenkant. Het zeil van de ingang was stuk, tocht lekker in je gezicht met de wind erop 's nachts. En natuurlijk: mijn tent lekte. En natuurlijk: het regende twee nachten. Niet alleen van achteren, maar ook van onderen drupte het water door mijn schuimmatje en slaapzak heen. Dus echt slapen, meer een poging tot slapen.
Wel grappig als je s'avonds naar de wc moet. Ga je met je zaklampje op pad, zie je twee flikkerende oogjes 10 meter bij je vandaan bij de bosrand... Er lopen s' nachts inderdaad hyena's rond je tent te snuffelen... En dan lijkt dat wc-huisje ver weg! Dus deze held heeft achter de eerste beste boom zitten plassen, hopende niet in haar kont gebeten te worden. In het donker ziet toch niemand mijn witte billen, hoopte ik maar.
Marlies en Daan sliepen natuurlijk heerlijk in hun ruime tweepersoonstent. Maar heel gemeen, gelukkig hoorde ik dat er meer mensen een lekkende tent hadden en hingen er hier en daar matjes en slaapzakken te drogen in de bomen. Was ik gelukkig niet de enige!
En de derde nacht heerlijk in de luxe Rhino Lodge slapen, woehoe! Ben zelden zo gelukkig geweest met een bed en heb een half uur onder de warme douche gestaan! (later bleek dat ze een tekort hadden aan warm water, sorry he...)
Die avond was Mirte en haar ouders ook via de safari beland in de Rhino Lodge en het was supergezellig tijdens het eten.

Maar jammerdebammer, ik had dus een goede kou te pakken... Hoge koorts, moe, hoesten, pijn bij het ademhalen op mijn rug en benauwd als ik ging liggen. Maar goed, door die koorts had ik het die nacht tenminste wel heel lekker warm, hahaha! Ik ben woensdag toch maar met een kuurtje begonnen, omdat ik me weer eens beroerd voelde en ik niet ziek een berg wilde gaan beklimmen. En we hebben het klimmen daarom een dagje uitgesteld. Ik ben echt zoveel ziek hier! Heel frusterend! Als hier een survival of the fittest was geweest, was ik er dus zeker niet doorheen gekomen met mijn europeaanse weerstand, hahaha!

Maar ik heb nu dus lekker 2 1/2 chilldag, effe bijkomen en alle stress van de afgelopen maanden eruit laten. Morgen gaan we de Kilimanjaro beklimmen met z'n drieen.
Ik weet niet helemaal meer waarom ik nou perse die 6 km (6 KILOMETER ja) hoge berg wil beklimmen: het schijnt echt een hel te kunnen zijn... Er gaan zelf een stuk of 10 mensen dood aan hoogteziekte door het beklimmen van die berg. Wist ik vantevoren niet... De top beklim je s'nachts en schijnt echt heel erg zwaar te zijn. Maar ik heb toch echt niet voor niets mijn bergschoenen meegesjouwt vanaf Nederland?! Dus ik ga nu een beetje met het motto "als ik het niet doe, krijg ik spijt" de berg op en we zien wel of ik het haal. 1 op de 5 haalt de top namelijk. Het gaat om het pad, niet om het doel, dus ik zie wel!

Marlies en Daan zijn ook echt schatjes! Ik kan goed met ze praten en met ze lachen. Het is wel anders met Marlies nu dan in ons Sengerema-huwelijk, wat natuurlijk logisch is, en ik weet niet zo goed wanneer ze met z'n tweeen iets willen doen. Het is gewoon een beetje gek om vaak in iemands paringsrirueel te zitten, beetje ongemakkelijk. Maar het is gezellig en we praten veel. Dat is het belangrijkste, dus dan gaat het ook niet mis. Drie blijft een lastig getal.

Nog twee weekjes hier en op 22 maart land ik, als het niet veranderd, om kwart over 2 in de middag weer op het regenachtige Schiphol.
Ik hou jullie op de hoogte van het Kilimanjaro-avontuur!

Houdoe war!

Dikke kus en dikke knuff
Maartje